کد مطلب:312325 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:251
در حوض کوثر
برگرفته از: «وهم واردون حوضی غدا.»
اصحاب امام حسین (ع) از وارد شوندگان به حوض كوثراند؛ این ویژگی در كلام نبوی با دقت در مباحث مربوط به حقیقت كوثر بهتر شناخته می شود.
كلام خدا و روایات اهل بیت (ع) بیانگر نعمت های بی كران و جلوه های گوناگون رحمت حق برای بهشتیان است. باغستان های زیبا، نهرهای جاری، آب های ریزان و تخت های جواهر نشان، برخی نعمت هایی است كه خدای متعال به اولیای خود ارزانی كرده است.
[ صفحه 183]
كوثر [1] كه در بعضی روایات از آن به آبگیر (حوض) بهشتی یاد شده، نعمت ویژه ای است كه خدا برای پیامبر [2] و اهل بیت او - صلوات الله علیهم - و دوستان آنان فراهم كرده است. این زلال جاری از عرش الهی ریزان است [3] و بهشتیان این گونه از آن سیراب می شوند:
... و ان الموجع قلبه لنا لیفرح یوم یرانا عند موته فرحة لا تزال تلك الفرحة فی قلبه حتی یرد علینا الحوض و ان الكوثر لیفرح بمحبنا اذا ورد علیه حتی انه لیذیقه من ضروب الطعام ما لا یشتهی أن یصدر عنه. من شرب منه شربة لم یظمأ بعدها ابدا و لم یسق بعدها ابدا و هو فی بردالكافور و ریح المسك [4] .
كسی كه دلش برای ما به درد بیاید، روزی كه ما را به هنگام مرگش ببیند، چنان شاد می شود كه آن شادی تا وقتی در حوض بر ما وارد شود، در دلش باقی می ماند. و كوثر به ورود دوست ما چنان شاد می شود كه به او انواع مائده هایی را می چشاند كه از آن ها سیرایی ندارد.
هر كس از آن اندكی بنوشد، پس از آن هرگز تشنه نمی شود و نیز پس از آن سیراب نمی گردد، و او در خنكای كافور و بوی مشك خواهد بود.
اصحاب امام حسین (ع) از وارد شوندگان به حوض كوثراند؛ این ویژگی در كلام نبوی با دقت در مباحث مربوط به حقیقت كوثر بهتر شناخته می شود.
كلام خدا و روایات اهل بیت (ع) بیانگر نعمت های بی كران و جلوه های گوناگون رحمت حق برای بهشتیان است. باغستان های زیبا، نهرهای جاری، آب های ریزان و تخت های جواهر نشان، برخی نعمت هایی است كه خدای متعال به اولیای خود ارزانی كرده است.
[ صفحه 183]
كوثر [1] كه در بعضی روایات از آن به آبگیر (حوض) بهشتی یاد شده، نعمت ویژه ای است كه خدا برای پیامبر [2] و اهل بیت او - صلوات الله علیهم - و دوستان آنان فراهم كرده است. این زلال جاری از عرش الهی ریزان است [3] و بهشتیان این گونه از آن سیراب می شوند:
... و ان الموجع قلبه لنا لیفرح یوم یرانا عند موته فرحة لا تزال تلك الفرحة فی قلبه حتی یرد علینا الحوض و ان الكوثر لیفرح بمحبنا اذا ورد علیه حتی انه لیذیقه من ضروب الطعام ما لا یشتهی أن یصدر عنه. من شرب منه شربة لم یظمأ بعدها ابدا و لم یسق بعدها ابدا و هو فی بردالكافور و ریح المسك [4] .
كسی كه دلش برای ما به درد بیاید، روزی كه ما را به هنگام مرگش ببیند، چنان شاد می شود كه آن شادی تا وقتی در حوض بر ما وارد شود، در دلش باقی می ماند. و كوثر به ورود دوست ما چنان شاد می شود كه به او انواع مائده هایی را می چشاند كه از آن ها سیرایی ندارد.
هر كس از آن اندكی بنوشد، پس از آن هرگز تشنه نمی شود و نیز پس از آن سیراب نمی گردد، و او در خنكای كافور و بوی مشك خواهد بود.
[1] كوثر صيغه مبالغه از كثرت است و مراد از آن كثرت در دانش ها و معارف و فضيلت ها و اخلاق برتر و آداب نيكو نسل پاك، اوصيا، علما، تابعان، امت، درجات اخروي و شفاعت است. بنگريد به: بحارالانوار، ج 17، ص 203.
[2] الكافي، ج 8، ص 139.
[3] همان، ج 8، ص 320.
[4] بحارالانوار، ج 44، ص 290.